απολύομαι και τρελαίνομαι (...αμήν) απ'τη δουλειά,τη συνήθεια και τη κούραση
Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010
Ας τους ευχηθούμε να τα έχουν όλα, ακόμη και τύχη...
Αυτός: Ξύπνησε νύχτα, από μέσα του πνιγόταν.
- Το ξέραμε άλλωστε όλοι μας από παιδιά,
πως είναι ώριμες γι΄ανατροπή,
αυτό μας νανούριζε τις νύχτες.
κι όμως τα πρωινά τις βλέπαμε ολοκάθαρα
στα νεανικά μας μάτια,
δύσκολες-πιεστικές-αδύνατες
να προσπαθούν-να καταφέρνουν
να εισχωρήσουν.
Αυτός: Έριξε λίγο νερό στο πρόσωπο του.
Καθάρισε το βλέμμα του, μ' ένα σφουγγάρι
σαν να καθάριζε τον κόσμο, την ιδέα, τον έρωτα όλων των ανθρώπων.
Αυτή: Προοίμιο της λιακάδας
γνώριζε τα όρια.
Τον κοίταξε και ίσως να τον είδε.
Έκλεισε τον υπολογιστή κι έπεσε για ύπνο.
Οι συνθήκες βλέπεις, οι συνθήκες...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Το ξέραμε άλλωστε όλοι μας από παιδιά,
πως είναι ώριμες γι΄ανατροπή: ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ! ΚΙ ΟΛΟ ΩΡΙΜΑΖΟΥΝ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ;
Λ.
Πόσο όμορφο!
Ήρθε και με βρήκε το ποίημα σου τη στιγμή που το χρειαζόμουν!
Δημοσίευση σχολίου