Συγχώρα με που σου μιλώ ξανά απ' αυτή τη θέση
μα όταν, κάποιες μέρες, ορθώνονται μπροστά μου πύργοι οι συσχετισμοί
στο μυαλό μου, κατασκευάζονται εικόνες διαφυγής
η αγκαλιά σου, λιμάνι και γλυκιά τρικυμία
και γύρω μας παραλίες, νερό και η ζέστη
αναβλύζει μέσα μας
Εκεί, γκρεμισμένοι οι πύργοι τώρα
κι ο ουρανός ελεύθερος, ολόκληρος και ένας.
Κι όμως, είναι στο σήμερα αδυναμία το δάκρυ κι η ευχές
κι ο κόσμος σίγουρα δεν κερδίζεται με προσευχές
το ξέρουμε, το ξέρουμε σου λέω.
Μα ας είναι τότε αληθινά - τα δικά σου λόγια
"η ευτυχία μας θα είναι η εκδίκηση μας"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου