Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Μέλλον


"Σε μας φτάνει μόνο ένα τμήμα του μέλλοντος, το σκληρότερο και το πιο αδιαπέραστο, το πιο δύσκολο για κατάκτηση, έτσι που μέσα απ' αυτό διαπερνάμε πλευρικά, σαν να προχωράμε μέσα από δυνατό αέρα, ή όπως σ' ένα ξεχειλισμένο τέλμα ασυναίσθητα διευρύνονται και καλύπτουν τα πόδια μας υπολείμματα και σαβούρες του μέλλοντος που είναι ήδη φαγωμένες και φθαρμένες. Έτσι, σε μας φτάνει εκείνο το πιο ανελέητο τμήμα του μέλλοντος, από τη χρήση ήδη τριμμένο και πατημένο μέλλον, και εμείς δεν ξέρουμε σε ποιόν έρχεται, σ' αυτό το γενικό ξεπούλημα και άρπαγμα του μέλλοντος, εκείνο το ωραιότερο του και αμάσητο τμήμα του..."

Μ. Πάβιτς "Το λεξικό των Χαζάρων"


Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

Για να ελευθερωθουμε, τώρα πρέπει να μιλήσουμε




Γύρω μας ένας κόσμος που καταρρέει
Αχ ξέρουμε τώρα τις λέξεις να αποσαφηνίζουμε
Βέβαια έχουμε διαβάσει ιστορία, κύριοι, για ποιους μας περάσατε
ναι, ναι βλέπουμε και γύρω μας, μην ανησυχείτε γνωρίζουμε

και μένουμε μόνοι και ψάχνουμε την άκρη του νήματος
λίγο από εδώ και λίγο από εκεί
τις εμπειρίες μας στριμώχνουμε στη νέα μας ζωη
τι κάναμε και τι πρεπει να γίνει
τι είδαμε και τι αφήσαμε στη μεση
ψαχνοντάς τη βεβαιότητα του τρόπου
γεμάτοι βεβαιότητα μοναχά πως μένουν πολλά να γίνουν
πως αλλιώς τίποτε δεν αλλάζει

"Θα γυρίσουμε όλοκληρο τον κόσμο"
σου ψιθυρίζω
"Αρκεί να το θελήσουμε και εμείς ζήσουμε όπως μας μάθανε εμείς ανάποδα"
μου απαντάς.
Κι αυτό αρκεί σ' εναν κόσμο δίχως δυνατότητα διαφυγής

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010


Φτωχοί γίγαντες

αυτές τις μέρες που μετρά πιο πολύ

τι θα πείς και τι θα κάνεις

καθορίζουν το μέλλον του κόσμου

Γονατισμένοι γίγαντες

ξυπνούν

και δείχνουν με το χέρι τους

την άκρη του νήματος

Τυφλοί μας γίγαντες

βλέπετε βουνά μπροστά σας

και δεν βλέπετε που φτάνει το ύψος των ματιών σας


Δεν είναι σκοτάδι

αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

Η αλήθεια θα μας απελευθερώσει

Επειδή μας ζώνουν τα φίδια, υπαρκτά, φανταστικά, ζωντάνα τουλάχιστον στη δύναμη της θηλιάς τους...


"Είναι επειδή είμαστε παρέα με το παιδί
κι αμέτρητες φορές- αγκαλιά απ’τη μέση
μετρήσαμε τ’άμέτρητα τ’άστρα
και κείνα που λέγανε για καλύτερα χρόνια
τα φάγαμε βγάζοντας κουβάδες με νερό
για να μπορούν να ταξιδεύουνε για πάντα
τα πλοία που δεν άραξαν
κι είναι επειδή μια και κάτω
κατεβάσαμε όλα τα ξινισμένα κρασιά
και βγάλαμε τα σωθικά μας τραγουδώντας
γεμάτα παράπονο-παιδιακίσα πράγματα-
τον Ιούλιο κάποτε
Γι’αυτό άμα κάνει κανείς μια κίνηση έτσι
για να μας χαϊδέψει
κάνουμε εμείς μια κίνηση πίσω
σα να μη φάμε ξύλο.
Γι’αυτό αν τύχει και μ’αγαπήσεις
πρόσεχε σε παρακαλώ πολύ πολύ
πώς θα μ’αγκαλιάσεις. Πονάει εδώ.
Κι εδώ. Κι εκεί. Μη! Κι εδώ .
Κι εκεί."