Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013


Αγάπη μου,
σβήσε το φως
αφού το ξέρεις
με ενοχλεί
ύπνο δεν έχω
ζαλίζομαι
μαύρες κηλίδες με κυκλώνουνε
και κολυμπάω εντός τους.

Αγάπη μου,
σβήσε το φως
αφού το ξέρεις
δεν το μπορώ
να ζω στα γύρω σου στενά
να αγγίζω σώματα σπασμένα
να ακολουθώ εκείνη την μυρωδιά
που χάνεται στα σκοτάδια.

Αγάπη μου,
σβήσε το φως
αφού το ξέρεις
δεν αντέχω
την σκιά που πέφτει στους τοίχους
μέγγενη που κρατάει τη ματιά μου,
τα μυστικά που μαζεύονται
στις γωνιές του σπιτιού
και περιμένουν
να χιμήξουν
σε όποιον περάσει μπρος τους,
δεν με αντέχω
στο μισόφωτο να κοιτάζω τα
σκοτεινά σου μάτια.

Γι αυτό σου λέω
αγάπη μου,
αφού το ξέρεις,
μέχρι να γίνουν όλα φως
σβήσε το φως.

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

έχουμε νικήσει και δεν το ξέρουμε


πώς γίνεται να μας νικήσανε,
και 'μεις να χοροπηδάμε αγκαλιασμένοι πάνω στο βάθρο;
παραδέξου το: ανήκουμε στη φάρα εκείνων που είναι ανίκανοι να ηττηθούν

γιατί,
έχουμε τόσο νύχτα μέσα μας,
που είναι να απορείς γιατί μας ρίχνουνε ακόμα στα μπουντρούμια
καλησπέρα δεσμοφύλακες / περάστε / καθίστε / τι να σας βγάλουμε;

γιατί,
είμαστε τόσο εύφλεκτοι από το αλκοόλ
που ανά πάσα στιγμή
μπορούμε να καταπιούμε ένα φιτίλι
-σαν τα κορδονάκια που ανάβουνε τα πορτατίφ-
και με έναν αναπτήρα BIC
ένα τσαφ απέχουμε
από το να φωτίσουμε με όλεθρο την πόλη

-αλήθεια, τι γίνονται οι αναπτήρες που ανάβουν τα φιτίλια;-

γιατί,
έχουμε τόσο πολύ ονειρευτεί ανάσκελα
που ξέρουμε καλά τι είναι η ελαφρόπετρα: ένας βράχος που του λείπει ο ρεμβασμός

θέμα βάρους

να πατάτε στις μύτες όταν σκύβετε
να βρείτε που σας έπεσε η ουτοπία

θέμα ύψους


όλοι γεννιόμαστε γύρω στα 50 εκατοστά σε κάθετη θέση από το έδαφος

μόνο που κάποια παιδιά ψηλώνουν
γιατί απομακρύνονται από τη γη
και γίνονται μικροί θεοί

κι άλλα ψηλώνουν
γιατί βλέπουν τον ουρανό να κατεβαίνει
και να τους απειλεί

εσύ;


γιατί,
η ουτοπία δε φωλιάζει μέσα στις οπές του μαγικού αυλού
κρύβεται μέσα στις τρυπίτσες του τούβλου
που σκάει
ξαφνικά
στα μούτρα της πραγματικότητας

ή και τις οπές του καυτού σίδερου που κρατάει μια νοικοκυρά,
πιστή,
μέχρι τη στιγμή
που το κολλάει
στο μάγουλο
τού φαλλοκράτη συζύγου

γιατί,
δεν ονειρευόμαστε μήπως και ξεφύγουμε απ' την πραγματικότητα
αλλά για να εισβάλουμε σ' αυτήν ζωσμένοι με εκρηκτικά
σου υπόσχομαι
θα 'ρθουν μια μέρα οι πραγματικότητες
που θα ζητιανεύουνε γονατιστές τα ό ν ε ι ρ ά μας

γιατί,
ποτέ δεν υπήρξε μαγικό ραβδί
ένα ξίφος ήτανε,
και το ξίφος που κόβει λαιμούς με μία κίνηση
δεν είναι αποτέλεσμα μαγείας;

βέβαια, ο δήμιος δεν είναι μάγος

γιατί,
έχουμε νικήσει και δεν το ξέρουμε
κι αν με βρίσκεις υπερβολικό
σκέψου μόνο
πόσες φορές έχεις ανάψει αναπτήρα για το τσιγάρο σου
τόσες που τώρα θα είχες κάψει ολόκληρη την πόλη

έχουμε στα πνευμόνια μας μια καμένη πόλη
να γιατί ανήκουμε στη φάρα εκείνων που είναι ανίκανοι να ηττηθούν

η ζωή μας,
ένα τέλειο μπούμερανγκ

Από εδώ


Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Τοίχος