1.

Η βραδια κοντευε να τελειωσει.Οι καλεσμενοι ειχαν γειρει στις θεσεις τους περιμενοντας το λακτισμα της ληξης.Μισοκοιμισμενοι κοιτουσαν απο το μεγαλοπρεπες μπαλκονι τα κυματα να σκανε στη παραλια της πολης.

"Δεν χρειαζομαστε φεγγαρια για να δουμε το λαμπυρισμα του αφρου στα πλακοστρωτα" σκεφτηκε ο Τιμος."Ισως να αρκουν τ'αστερια" δικαιολογησε στον εαυτο του την απαισιοδοξη σκεψη.

Ειχανε περασει 6 ωρες απο το πρωτο σερβιρισμα και οι καλεσμενοι δεν λεγαν να το κουνησουν απο το σπιτι.Ο Τιμος, όπως και οι υπολοιποι τρεις συναδελφοι του απο την εταιρεια κειτερινγκ, περιμεναν με ανυπομονησια την αποχωρηση τους. Στις μικρες ωρες βαρυνε περισσοτερο η κουραση και απο την πληρωμη των υπερωριων, ακομη και απο ενα ενδεχομενο καλο φιλοδωρημα.

Ορθιος πισω απο τον παγκο του μπαρ, ο Τιμος αναλογιστηκε την περιπλανηση του τα τελευταια τρια χρονια. Πτυχιουχος των τουριστικων επιχειρησεων, απο μια σχολη σε μια μικρη κωμοπολη, ολες του οι προσπαθειες ειχαν επικεντρωθει στην επιστροφη του στην πρωτευουσα. Οι απαιτησεις του ειχαν αλλαξει απο τοτε που ηταν 18,19 ετων. Ή μαλλον ειχαν συντριβει, παρασυρθει σε μια καθημερινοτητα που εδειχνε να καταπινει τις εξελιξεις. Δωδεκα χρονια μετα οι επιλογες εδειχναν και ηταν κατι παραπανω απο περιορισμενες. Γκαρσονι σε ταβερνα, καφε ή μπαρ, η δουλεια στο κειτερινγκ περιστασιακα, χαμαλικια ακομη πιο σπανια, του επετρεψαν να διατηρησει ενα διαμερισματακι στο κεντρο με τα απαραιτητα. Διαμερισματακι βεβαια ανασα σε σχεση με την ασφυκτικη κατασταση στο σπιτι των γονιων του...

"Επιτελους φευγουν" σκεφτηκε βλεποντας τον μεγαλοσωμο χονδρεμπορα να σηκωνεται με τη βοηθεια μιας γκομενας. "Σκηνη απο cult ελληνικη ταινια" ψιθυρισε αναμεσα στα δοντια του ο Τιμος. Η γκομενα με χρυσες μπαλαρινες στα ποδια, πλατινε μαλλι κ ασορτι σακκακι-τσαντα, παλευε να ανασηκωσει τα 110 κιλα του χορηγου της. Αδιαφοροι οι υπολοιποι καλεσμενοι μαζευαν τα πραγματα τους γυρω και εξω απο την αιθουσα. Τα φωτα ειχαν αναψει, οι κουβεντες αποκτουσαν την φωναχτη ανυπομονησια, χρωματιζοντας την εξοδο αχαρη και κιτρινιαρικη. Με γρηγορες κινησεις ο Τιμος μαζευε ποτηρια και μπουκαλια, συμμαζευοντας οπως οπως το μπαρ. Τα παιδια απο την εταιρεια ειχαν αναλαβει το κεντρικο τραπεζι και το μπαλκονι.

"Στα τσακιδια" ήταν η μονη σκεψη που περνουσε απ' το μυαλο του. Κατι η ξαφνικη αποχωρηση, κατι η φουρια της δουλειας, δεν προσεξε ουτε λιγο την επανεμφανιση της σεληνης. Χλωμη και γεματη, θυμιζε προσωπο θλιμενο στραμμενο πλαγια προς τα κατω...