Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Ἡ ἀπόφαση




Εἶστε ὑπὲρ ἢ κατά;

Ἔστω ἀπαντεῖστε μ᾿ ἕνα ναὶ ἢ μ᾿ ἕνα ὄχι.

Τὸ ἔχετε τὸ πρόβλημα σκεφτεῖ

Πιστεύω ἀσφαλῶς πὼς σᾶς βασάνισε

Τὰ πάντα βασανίζουν στὴ ζωὴ

Παιδιὰ γυναῖκες ἔντομα

Βλαβερὰ φυτὰ χαμένες ὦρες

Δύσκολα πάθη χαλασμένα δόντια

Μέτρια φίλμς. Κι αὐτὸ σᾶς βασάνισε ἀσφαλῶς.

Μιλᾶτε ὑπεύθυνα λοιπόν.

Ἔστω μὲ ναὶ ἢ ὄχι.

Σὲ σᾶς ἀνήκει ἡ ἀπόφαση.

Δὲ σᾶς ζητοῦμε πιὰ νὰ πάψετε

Τὶς ἀσχολίες σας νὰ διακόψετε τὴ ζωή σας

Τὶς προσφιλεῖς ἐφημερίδες σας· τὶς συζητήσεις

Στὸ κουρεῖο· τὶς Κυριακές σας στὰ γήπεδα.

Μιὰ λέξη μόνο.

Ἐμπρὸς λοιπόν:Εἶστε ὑπὲρ ἢ κατά;

Σκεφθεῖτε το καλά.

Θὰ περιμένω.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις.
Να μην τις παίρνει ο άνεμος."
Αγαπημένος Αναγνωστάκης, πάντα στοχευμένος.

(και οι πράξεις βέβαια...)

Ανώνυμος είπε...

Η απόφαση λοιπον...
ποσα και ποσα όμως ερχομαστε να τα πουμε αποφάσεις ενω στην πραγματικοτητα αφηνουμε τους εαυτούς μας σε εξελιξεις που δεν οριζουμε; εχει νοημα; να βαφτιζουμε αποφασεις κι επιλογες ακομα κι αν εχουν επιβληθει εκ των πραγματων; μήπως μας βοηθάει να επιβιώσουμε σε αυτά; ή μήπως ειναι τελικα το άλλοθι μας;
Μαεστρο ανακάλυψα με χαρα το blog σου, keep on!