Σήμερα στη δουλειά, προσπαθούσα να βρω κάποιο στοιχείο, κάποιο κομμάτι της ζωής μας που να μην επηρεάζεται απ το χρήμα Κάθε ριμάδα πτυχή, η παραμικρή γωνίτσα είναι αναγκασμένη να διαστρεβλώνεται, να υποδουλώνεται και τελικά να αλλάζει από το γαμημένο το χρήμα Μην φανταστείτε ότι αυτό είναι κάποια ιδεολογική αναφορά Και δεν αφορά φυσικά μόνο τις άμεσες υλικές ανάγκες, αλλά και πράγματα που ο "πολιτισμός" υποτίθεται ότι εξυψώνει σε ανώτερο επίπεδο Από το που μένεις, πως περνάς τον χρόνο σου, "ελεύθερο" και μη, την υγεία σου, τι βιβλία διαβάζεις, ποιες γυναίκες θα συναντήσεις, τι φίλους θα βρεις και τι εχθρούς θα κάνεις, πόσο μεγάλο θα είναι το κομμάτι του ουρανού που σκεπάζει τις βόλτες σου...ίσως τα πάντα που ακουμπάνε στους υλικούς όρους της ίδιας σου της ύπαρξης Που λαϊκά και κατανοητά είναι χρήμα.
Κι όμως παρόλη την πληρη εξαρτηση μας απο αυτο συνεχίζουμε να κατεβαζουμε ιδεες κ μελλοντικα σχεδια απο το κεφαλι μας γνωρίζοντας πολυ καλα οτι δεν θα πραγματοποιηθουν. Οσο απαισιοδοξο κι αν ακουγεται, ο καπιταλισμος εχει καταφερει να οικοιοποιηθει ακομη και αυτο το τελευταιο κομματι ψευδαισθήσεων που σε διαφορετικη περιπτωση θα μπορουσε να τροφοδοτησει ελπίδες.
Ας το πω καλύτερα με ένα φρέσκο παράδειγμα. Πέτυχα στη τηλεόραση μια κλασσική "αμερικανιά", ένα ριαλιτυ που αλλάζει τα σπίτια των ανθρώπων. Και όχι μόνο τους τοίχους ή τα έπιπλα άλλα τα γκρεμίζει και τα ξαναχτίζει μεγαλύτερα, "ομορφότερα" κτλ. Η όλη αναστάτωση αφορούσε μια σχετικά φτωχή οικογένεια μαύρων Αμερικανών, όπου από δυο δωμάτια και ένα μπάνιο απέκτησε, μέσω της τηλεόρασης και των ¨δυνατοτήτων" της, έξι δωμάτια, πισίνα και πέντε μπάνια...Φυσικά σε αντάλλαγμα μάθαμε τα πάντα για τα προβλήματα της οικογένειας αυτής. Τη κλονισμένη υγεία του πάτερα, τις μαθησιακές δυσκολίες του γιου, τις φασαρίες στο σπίτι και άλλες ιδιαιτέρως ενοχλητικές και άσχημες , για την οικογένεια, καταστάσεις. Τελικά η όλη προσπάθεια στέφθηκε με "επιτυχία". Η πραγματική ανάγκη για αξιοπρεπή διαβίωση εξαγοράστηκε στα μάτια χιλιάδων αποσβολωμένων τηλεθεατών (μέσα κι εγώ) από την τηλεοπτική σωτηρία μιας και μόνο οικογένειας. Ο πραγματικός αγώνας που απλώνεται μπροστά μας για σπίτια με αέρα και ήλιο βρήκε την απάντηση του στο ριαλιτυ. Μόνο έτσι μας μοστράρουν οι τηλεαστερες θα βρεις άκρη στο μπουρδέλο που λέγεται ζωή στη πόλη του κέρδους. Μόνο μ' αυτο το δρόμο θα ανασαίνεις ψύχραιμα και δεν θα σε πλακώνουν τα τέσσερα ντουβάρια στη Κασσάνδρου, την Ολύμπου και το κάθε στενάκι της μεγαλούπολης.
Έτσι λοιπόν, εννοούν την ελευθερία επιλογής, οι ισχυροί. Στα "λαμπερά" ριαλιτυ και στην γκρίζα πραγματικότητα καταστρέφεται κάθε έννοια λογικής. Αλλοιως όπως λέει και ένας όμορφα χαλασμένος τοίχος "στη θέση των ιδανικών μπήκε το χρήμα" ένα και μοναδικό ιδανικό, άφταστη διαβρωτική ναρκωτική ουτοπία...
Κι όμως παρόλη την πληρη εξαρτηση μας απο αυτο συνεχίζουμε να κατεβαζουμε ιδεες κ μελλοντικα σχεδια απο το κεφαλι μας γνωρίζοντας πολυ καλα οτι δεν θα πραγματοποιηθουν. Οσο απαισιοδοξο κι αν ακουγεται, ο καπιταλισμος εχει καταφερει να οικοιοποιηθει ακομη και αυτο το τελευταιο κομματι ψευδαισθήσεων που σε διαφορετικη περιπτωση θα μπορουσε να τροφοδοτησει ελπίδες.
Ας το πω καλύτερα με ένα φρέσκο παράδειγμα. Πέτυχα στη τηλεόραση μια κλασσική "αμερικανιά", ένα ριαλιτυ που αλλάζει τα σπίτια των ανθρώπων. Και όχι μόνο τους τοίχους ή τα έπιπλα άλλα τα γκρεμίζει και τα ξαναχτίζει μεγαλύτερα, "ομορφότερα" κτλ. Η όλη αναστάτωση αφορούσε μια σχετικά φτωχή οικογένεια μαύρων Αμερικανών, όπου από δυο δωμάτια και ένα μπάνιο απέκτησε, μέσω της τηλεόρασης και των ¨δυνατοτήτων" της, έξι δωμάτια, πισίνα και πέντε μπάνια...Φυσικά σε αντάλλαγμα μάθαμε τα πάντα για τα προβλήματα της οικογένειας αυτής. Τη κλονισμένη υγεία του πάτερα, τις μαθησιακές δυσκολίες του γιου, τις φασαρίες στο σπίτι και άλλες ιδιαιτέρως ενοχλητικές και άσχημες , για την οικογένεια, καταστάσεις. Τελικά η όλη προσπάθεια στέφθηκε με "επιτυχία". Η πραγματική ανάγκη για αξιοπρεπή διαβίωση εξαγοράστηκε στα μάτια χιλιάδων αποσβολωμένων τηλεθεατών (μέσα κι εγώ) από την τηλεοπτική σωτηρία μιας και μόνο οικογένειας. Ο πραγματικός αγώνας που απλώνεται μπροστά μας για σπίτια με αέρα και ήλιο βρήκε την απάντηση του στο ριαλιτυ. Μόνο έτσι μας μοστράρουν οι τηλεαστερες θα βρεις άκρη στο μπουρδέλο που λέγεται ζωή στη πόλη του κέρδους. Μόνο μ' αυτο το δρόμο θα ανασαίνεις ψύχραιμα και δεν θα σε πλακώνουν τα τέσσερα ντουβάρια στη Κασσάνδρου, την Ολύμπου και το κάθε στενάκι της μεγαλούπολης.
Έτσι λοιπόν, εννοούν την ελευθερία επιλογής, οι ισχυροί. Στα "λαμπερά" ριαλιτυ και στην γκρίζα πραγματικότητα καταστρέφεται κάθε έννοια λογικής. Αλλοιως όπως λέει και ένας όμορφα χαλασμένος τοίχος "στη θέση των ιδανικών μπήκε το χρήμα" ένα και μοναδικό ιδανικό, άφταστη διαβρωτική ναρκωτική ουτοπία...
7 σχόλια:
Ηθικό δίδαγμα, δε συμφέρει να θεωρείς την ύπαρξη μόνο υλική!(Για τη σωτηρία της ψυχής σας, ρίξτε τον οβολό σας για την αποπεράτωση του ιερού ναού του Αγίου Παταπίου).
Το χρήμα είναι μόνο ένας κώδικας,οκ πολύ ισχυρός, αλλά όχι ο μοναδικός, γιαυτό τα κεφάλια, αγαπητέ μαέστρο, (ελπίζουμε να)συνεχίζουν να κατεβάζουν ιδέες..
Σιγουρα δεν συμφερει...αλλα οτι συμφερει δεν σημαινει οτι ειναι παντοτε αληθινο...
Τι θα γινει όμως οταν τα κεφαλια μας προγραμματιζονται εκ γενετης απ τον ιδιο αυτον τον πανισχυρο κωδικα???εδω σε θελω μαστορα!!
ευελπιστουμε ανασταση ζωντανων!!!
Αυτό το επεισόδιο το είχα δει και γω (ένα καμμένο μεσημέρι του Αυγούστου). Άστα να πάνε.
Ακομη κι αν ειναι τα πραγματα τοσο δυσκολα οσο λες,το μονο που εχεις να κανεις ειναι να βρεις τη θετικη τους πλευρα.Κι αν το θελεις,θα τη βρεις μαετρο...
ενταξει δεν πηδαμε κι απ τα μπαλκονια...απλα ειμαστε με την απαισιοδοξια της γνωσης και την αισιοδοξια της θελησης.
Αντίθετα εγώ βρίσκω πολλά, πάρα πολλά, πράγματα, όχι μόνο σε εμένα αλλά και σε όλους, που παραμένουν ανεπηρέαστα από το σύστημα.
Βασικά ό,τι έχει να κάνει με συναισθήματα, όπως αγάπη, συντροφικότητα, φιλία, κοινότητα, που δε μπορούν να γεννηθούν σε κανάλια ιδιοτέλειας. Κάτω από την άσφαλτο υπάρχει παραλία και μάλιστα η άσφαλτος είναι ένα πολύ εύθραυστο επικάλλυμα. Απλώς δεν ήταν ποτέ τόσο λίγο εύθραυστο.
το θεμα ειναι οτι επειδη ειμαστε θελοντας και μη μερος αυτου του συστηματος,να μπορουμε να δουμε τα πραγματα πιο σφαιρικα και να μην παραμυθιαζομαστε απο αυτους που το ελεγχουν.να αντιστεκομαστε με την φωνη μας,με τις πραξεις μας και να μην ειμαστε ενα και το αυτο με το συστημα,ασχετως αν ειμαστε μερος αυτου.οτι δεν μας αρεσει το αλλαζουμε,ειτε αυτο ειναι πολιτικη υποσταση,ειτε ειναι οτιδηποτε αλλο.δεν υπαρχουν ιδεολογιες πλεον πρακτικα αλλα μονο στη θεωρια.στην εποχη μας ολα τρεχουν γρηγορα.προλαβετε.
Δημοσίευση σχολίου