Θα σου χτίσω τον πύργο του Τατλίν,

για τα γενέθλια σου,

για να γλιστράς,

επάνω στις καμπύλες του,

κι ας πάει να γαμηθεί η Τρίτη Διεθνής,

χωρίς μνημεία,

χωρίς ούτε

μια τόση δα τσουλήθρα.

Κι εκεί ψηλά στα χίλια τετρακόσια μέτρα,

τα σύννεφα θα σου χαϊδεύουν το λαιμό,

κι εγώ στη βάση του θα σε κρατώ,

στα μπράτσα μου

που όπως του Ρώσου εργάτη,

είναι από πέτρα.

Μα τι, δε με πιστεύεις;

Μέτρα!

Φτάνουν τα μπράτσα μου τα 79 εκατοστά!

Καλά λοιπόν,

σε πείραζα απλώς,

γιατί μου φάνηκε κοινότυπο εντελώς,

να σου το πω έτσι σαφώς,

να τα εκατοστήσεις, σ’αγαπώ!